Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2298

“Wala ba dito si Siena?” Nakita ni Avery na namula ang mukha ni Lilly, ngunit hindi siya nakatanggap ng tugon, at nalungkot siya, “Maaaring pumunta si Siena sa ibang lugar.”

Lilly pouted, very puzzled: “Kadalasan dito lang kami naglalaro. Hindi tayo tatakbo.”

“Posible bang umidlip si Siena?” tanong ni Avery.

“Hindi ko rin alam…” Hinila ni Lilly ang laylayan ng kanyang damit at naglakad patungo sa kwarto, “Kailangan ko pang sabihin kay Siena, kung hindi, iiyak siya kapag hindi niya ako mahanap mamaya. “

“Mmmm. Sasamahan kita para hanapin si Siena.” Matiyagang sinundan ni Avery si Lilly sa lugar kung saan natutulog ang mga babae.

Malaking kwarto ito na maraming kama.

Napatingin si Avery sa malaking kwarto. Ang kama ay pinananatiling maayos at mukhang malinis.

Walang mga bata na natutulog sa kama.

Wala si Siena.

“Saan nagpunta si Siena?” Bulong ni Lilly, saka tumalikod at tumakbo palabas.

Isang master ang nakatayo sa pintuan at pinigilan si Lilly.

“Little Lilly, kung magpasya kang bumaba ng bundok kasama si Tita Tate, pagkatapos ay bumaba sa bundok sa lalong madaling panahon! Alam na ni Siena na bababa ka ng bundok, at hindi siya komportable. Dinala siya ng biyenan niya sa ibang lugar, hindi mo na siya kailangang hanapin.” Ipinaliwanag ng master, “Naaalala mo, kailangan mong bumalik nang madalas.”

Biglang namula ang mata ni Lilly.This content © Nôv/elDr(a)m/a.Org.

Masyadong natakot ang master na pagsisihan ito ni Lilly, at agad na sinabi kay Avery: “Miss Tate, dalhin mo siya sa bundok! Makikipag-ugnayan kami anumang oras.”

“Sige. Kapag naayos ko na si Lilly, kokontakin kita kaagad.” Hinawakan ni Avery ang maliit na kamay ni Lilly at inakay siya.

Sa hindi kalayuan, nakita ni Siena ang kanyang matalik na kaibigan na inaalis, at tahimik na tumulo ang mga luha.

Gusto niyang tawagin ang pangalan ni Lilly, ngunit sinabi sa kanya ng Guro na bababa si Lilly ng bundok para magpagamot.

Hindi niya maimpluwensyahan si Lilly na gumaling.

…….

Bridgedale.

Matapos magkita sina Camila Jones at Norah Jones, umuwi sila.

Nalungkot si Camila. Kung totoo man ang sinabi ni Norah, tiyak na wala siyang makukuha kahit isang sentimos na benepisyo.

Hindi niya matanggap ang resulta.

Paanong naging walang puso ang kanyang ama?

Nagtrabaho siya sa MH Medicine, at nakakuha lamang ng pangunahing suweldo bawat buwan. Bagama’t marami siyang bonus sa pagtatapos ng taon, kumpara sa iba pang matataas na empleyado ng kumpanya, walang bentahe ang kanyang kita.

Kung hindi siya binigyan ng kanyang ama ng anumang ari-arian, hindi na niya kailangang magpatuloy sa pagtatrabaho sa MH na gamot.

Nadama niya ang mali para sa kanyang sarili, at hindi siya katumbas ng halaga!

Pagkaraan ng ilang sandali, tiniis niya ang galit sa kanyang tiyan at dinial ang numero ni Emilio.

Kailangan lang niyang tawagan si Emilio para subukan ito.

Ilang segundo ring sinagot ni Emilio ang telepono.

“Emilio, nakita mo na ba ang bangkay ni Tatay?” tanong ni Camila.

“Hindi pa. Kung may balita, talagang aabisuhan kita sa lalong madaling panahon.” mahinahong sagot ni Emilio.

“Oh… Nakilala mo na ba ang abogado ni Tatay? Emilio, huwag mo akong gawing tanga, okay? Balita ko nakipagkita ka sa abogado ni Dad.” Galit na galit si Camila dahil sa sobrang galit niya Incoherent.

Emilio: “Panganay na kapatid, sino ang pinakinggan mo?”

“Wag mong pakialam kung sino ang pinakinggan ko. Kung ako ang tatanungin mo niyan, siguradong may nakilala kang abogado!” Huminga ng malalim si Camila, “Napagkasunduan na bukas ay magkasama tayong nagkita ng abogado ni Tatay, ngunit ngayon ay palihim kang nakipagkita sa abogadong mag-isa… Alam mo na ba ang nilalaman ng testamento?”