Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2274

Sumulyap ang bodyguard ni Travis sa loob ng bahay.

Sa loob ay isang napaka-ordinaryong palamuti, na may ilang disenteng piraso ng muwebles, na ginagawang medyo walang laman ang bahay.

Kung makikinig silang mabuti, maririnig nila ang mahinang sigaw ng isang batang babae.

“Umiiyak ba si Haze?” Tanong ni Travis, “Bakit siya umiiyak?”

Si Sasha ay mukhang kalmado at sinabi niya: “Kung nahuli ka at ikinulong sa silid, iiyak ka rin.”

Biglang bumagsak ang mukha ni Travis, “Why do you keep her lock up? Hindi mo ba siya kayang panatilihing tulad ng isang normal na batang babae?”

“Nakakatuwa, kailan ka pa naging pilantropo, Mr. Jones? Not to mention that Elliot and Avery have sent people to find her…Pag-usapan na lang natin itong batang babae, masama ang ugali niya at gustong tumakas buong araw. Kung hindi ko siya ikinulong, nakatakas na siya.”

Ang paliwanag ni Sasha ay hindi na nakapagsalita pa si Travis.

“Umakyat ka! Nasa kwarto siya sa ikalawang palapag.” Sabi ni Sasha, naglalakad patungo sa kusina, “Namamatay ako sa uhaw, kailangan kong kumuha ng tubig na maiinom! Umiinom ka ba ng tubig?” NôvelDrama.Org content rights.

“Hindi.” Mas malinaw na narinig ni Travis ang pagpupumiglas at pag-iyak ng batang babae sa itaas.

“Bitawan mo ako… woo woo! Binitawan mo ako… kayong mga b*star…” Ang sigaw ng batang babae ang pumukaw sa tibok ng puso ni Travis.

Nais ni Travis na umakyat nang mabilis upang makita kung ano ang hitsura ng maliit na batang babae na ito, at nais siyang dalhin siya kaagad.

Sa pamamagitan lamang ng paghawak kay Haze sa kanyang kamay ay tuluyang mapapanatag si Travis.

“Tara, akyat na tayo sa taas!” Sabi ni Travis sa bodyguard matapos mapanood si Sasha na naglalakad patungo sa kusina.

Dalawang bodyguard ang nagbukas ng daan sa harap, at si Travis naman ay naglakad sa likod.

Marahil ay nakarinig ang dalaga sa itaas ng mga yabag kaya’t humina ang kanyang pag-iyak hanggang sa wala na siyang marinig na anumang tunog.

Matapos umakyat ang mga bodyguard, mabilis nilang sinuri ang sitwasyon sa itaas, at sa wakas ay itinuon ang kanilang mga mata sa silid na nakasara ang pinto.

Ang mga pintuan ng iba pang mga silid ay bukas lahat, at nakikita nila ang sitwasyon sa silid sa isang sulyap, ngunit hindi nila makita ang batang babae.

Ang maliit na batang babae ay maaari lamang sa silid na nakasara ang pinto.

Matapos matanggap ang kilos ni Travis, hinawakan ng bodyguard ang door handle at binuksan ang pinto.

Sa sandaling bumukas ang pinto, nakita ni Travis ang maliit na batang babae na nakaupo sa lupa na may mga tanikala sa kanyang mga pulso at bukung-bukong.

Siya ay umiyak na may luha sa buong mukha, at ang kanyang kaawa-awang maliit na mukha ay maaaring maantig sa isang sulyap lamang.

Hindi napansin ni Travis na ang dalawang bodyguard niya ang nagbukas ng pinto, at pagkapasok sa kwarto ng dalawang hakbang, lahat sila ay nanlamig sa pwesto.

“Haze, tumigil ka sa pag-iyak! Nandito ako para iligtas ka!” Mabilis na naglakad si Travis patungo sa batang babae at tinulungan ang batang babae na makatayo mula sa lupa,

“Grabe talaga ang mga masasamang ito! Tinatrato ka nila na parang hayop! Huwag kang matakot, wala nang mambu-bully sayo ng ganito!”

Binuhat ni Travis ang batang babae mula sa lupa at pinunasan ng malaking palad ang mga luha sa mukha ng batang babae.

Itinaas ng batang babae ang kanyang ulo, bahagyang kumibot ang kanyang mga pilikmata, tumingin sa mukha ni Travis, at gumawa ng parang bata na boses: “Lolo, maaari ba akong gumawa ng magic para sa iyo?”

Saglit na natigilan si Travis, ngunit hindi niya inaasahan na sasabihin ito ng batang babae.

Laking gulat niya na nakalimutan niyang tingnan kung kamukha ni Elliot at Avery ang mukha nito.

Nakita niyang inabot ng maliit na batang babae ang mga posas sa kanyang mga kamay, saka yumuko at binuksan ang mga gapos sa kanyang mga paa.

“Napakasaya ng larong ito!” Ang maliit na batang babae ay biglang nagpakawala ng isang string ng silver bell-like na tawa.