Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2044

Buong magdamag din si Avery. Hindi niya maiwasang alalahanin ang bawat bahagi ng kanyang oras na kasama si Elliot sa kanyang isipan, habang iniisip niya iyon, mas lalo siyang nalulungkot.

Tila huminto ang oras, at kung hindi papasok si Mike, mananatiling nakapikit ang mga mata niya. This content provided by N(o)velDrama].[Org.

“Napakagaling talaga ni Hayden. Hindi ko man lang naisip na i-check si Margaret, pero naisip agad ito ni Hayden.” Umupo si Mike sa tabi ng kama ni Avery at tuwang-tuwang sinabi, “Avery, alam mo kung paano nagsalubong sina Travis at Margaret. Tama ba?”

Avery: “Sinabi ni Travis na matagal na silang magkakilala.”

“Nag-invest si Travis kay Margaret at nagtayo ng kumpanya. Hindi lang kumikita ang kumpanyang ito, ngunit kailangan ding mag-invest ng maraming pera sa kumpanyang ito bawat taon. Pero willing si Travis na bigyan si Margaret ng napakaraming pera kada taon, bakit? Dapat mong malaman na si Travis ay isang napaka-makatotohanang tao. Hindi siya masyadong mabait sa sarili niyang anak, bakit napakabait niya sa isang babae?”

Nakinig ng mabuti si Avery, walang humarang sa kanya.

Mike: “Nakatuon si Hayden sa pagsuri sa kumpanyang ito. Ang kumpanyang ito ay pangunahing para sa medikal na pananaliksik.

“Medical research? Mag-research ng ano?” Tanong ni Avery nang makitang hindi natuloy sa pagsasalita si Mike.

Umiling si Mike: “Hindi ko nahanap ang kumpanyang ito. Ang kumpanyang ito ay medyo misteryoso. Ang seguridad sa network ng kumpanya ay dapat na nagkakahalaga ng maraming pera, at hindi nakialam si Hayden. Sa normal na mga pangyayari, ang mga ordinaryong kumpanya ay hindi gagastos ng malaking pera sa network security. Kaya, ang kumpanyang ito ay talagang hindi simple.

Tumango si Avery: “Lubos na nirerespeto ni Travis si Margaret. Kahit halata naman na ginagastos ni Margaret ang pera ni Travis, mukhang si Margaret ang hinihingi ni Travis. Ipinakikita nito na may mali sa kumpanya ni Margaret!”

“Oo, ganoon din ang iniisip namin ni Hayden.” Hula ni Mike, “Babae lang ang gusto ni Travis, hindi lalaki, kaya inagaw niya si Elliot para lang sa pera. Ngunit pagkatapos niyang kunin si Elliot. Hindi niya talaga ito ginamit ibig sabihin ay maaaring wala si Elliot sa mga kamay ni Travis.”

Ang pag-iisip ni Avery ay nagbago kay Mike, at biglang naliwanagan.

Avery: “Wala si Elliot sa mga kamay ni Travis, kaya nasa kamay ni Margaret!”

“Ayon sa impormasyong nahanap namin, ito ang pinaka-malamang na sagot.” Iniabot ni Mike ang kamay sa kanya, “Bumangon ka na at kumain ka muna. Paano ang pinsala sa iyong katawan? Kung masama ang pinsala, paano mo mahahanap si Elliot? Hinarang ni Travis si Margaret.”

“Tsk…bakit dumudugo ka na naman?” Nakakunot ang noo ni Mike habang nakatingin sa madilim na pulang dugo sa kanyang pajama, “Sa tingin ko ay hindi mo gustong pangalagaan ang iyong mga sugat.”

Ibinaba ni Avery ang kanyang mga mata para tingnan ang tuyong Dugo na may bahid, mahina niyang sinabi: “Hindi na masyadong masakit ang sugat. Lumabas ka muna, magpapalit ako ng damit at kakain.”

“Kalimutan mo na, dun ka sa kwarto. Ipapahatid kita kay yaya ng almusal.” Mike Bumangon ka at humanda sa paglabas ng kanyang silid.

“Mike, nasa bahay pa ba si Hayden?” Pinigilan siya ni Avery.

“Hindi, nagpunta siya sa paaralan.” Sagot ni Mike, “Hinayaan ko siyang mag-day off ngayon, at hindi raw siya inaantok. Ang sarap maging bata, at nakakapasok siya sa paaralan gaya ng dati nang walang tulog. Katulad ko siya noong bata pa ako, ngunit ngayon ay hindi ko na matiis… matutulog na ako.”

“Mike, salamat.” Bumangon si Avery sa kama at may pasasalamat na sinabi, “Kung hindi lang kayo ni Hayden ang kasama ko, baka matagal na akong bumagsak…”

Naalala niya ang nangyari sa airport kagabi.

Nawala ang isip niya kagabi, at kung walang makakapigil sa kanya, hindi niya maisip kung ano ang kahihinatnan nito.

“Ano ang dapat pasalamatan. Tinatrato mo ako bilang isang tagalabas!” Lumingon si Mike at nanunukso, “Magsaya ka, huwag mo kaming alalahanin, iyon ang pinakamalaking salamat.”

Avery: “Hindi ko sinasadya kagabi. ……Tinawagan ako ni Emilio kagabi, at hindi ko sinasadyang na- mute. Hindi niya ako naririnig pero naririnig ko siyang nagsasalita. Tatlong taon na ang nakalilipas, ganito kami ni Elliot… …Sabi ko bulag ako, pero sabi niya hindi niya ako narinig na sinabi iyon, marahil dahil pinindot ko ang mute button, kaya hindi niya narinig ang anumang sinabi ko.”