Don't Let Me Go, Diana

Chapter 8

"I DON'T know what it is but she drives me crazy. I don't know what she does but she drives me wild.

And only she can let me be the man I wanna be or she can leave me helpless as a child..."

Kasabay ng paghinto ng mga daliri ni Alexis mula sa pagkalabit sa kanyang gitara ay ang paghinto rin

ng kanyang pagkanta dahil sa pagpasok ng hindi inaasahang babae sa napakalawak na gymnasium.

Pero parang walang nakapansin ng ginawa niya sa mga naroroon. Sa halip ay nahawi ang mga tao at

lahat ng mga mata ay nakatuon sa prinsesang dumating... ang kanyang prinsesa.

Diana. Ang buong akala ni Alexis ay hindi na pupunta sa Valentine's party nila ang dalaga. Dalawang

araw din siya nitong hindi kinibo. Nang nagdaang gabi lang sila nagkasundo. At nang makapag-usap

na sila, sinabi ni Diana na hindi na ito pupunta pa sa party. Wala siyang nagawa. Alam niyang

nagtatampo pa rin ang dalaga. Gustuhin niya mang samahan na lang ito sa mansiyon ng mga ito,

nakapangako na siyang tutugtog ang kanyang banda sa party.

Mahilig siyang tumugtog. Isa iyong katangian na namana niya sa kanyang ina. Pero hindi sumagi sa

isip niya na isang araw ay magagawa niyang tumugtog sa harap ng publiko. It was Diana who made

him join their campus band. Nagkataon namang sinuwerte siyang makapasok bilang vocalist. Wala

silang gig na hindi pinuntahan ng dalaga. Kaya aminado siyang hindi siya masayang tumugtog sa

gabing iyon dahil nawawala ang inspirasyon niya. Nawawala ang kanyang Diana.

Pero hindi niya inaakalang sa pagdating nito, siya mismo ang mawawala. Bigla ay hindi niya na

matandaan ang mga salita, ang lyrics ng kantang ilang araw din nilang inensayo ng mga kabanda.

Nakatitig lang siya sa isang partikular na lugar... sa pwesto ni Diana na nakatitig rin sa kanya nang mga

sandaling iyon. Sa kanya lang. Ni hindi na nito napapansin ang puno ng paghanga at pag-asam na

mga tingin rito ng mga lalaking bigla ay pumalibot rito. Napuno ng pagmamalaki ang puso niya.

In her black ball gown, Diana looked breathtaking. Para itong isang maningning na bituin na

nangibabaw sa lahat ng mga naroroon. Gusto niyang bumaba sa stage. Gusto niyang protektahan ang

dalaga. Gusto niyang mambakod. Pero pakiramdam niya, napako ang kanyang mga paa sa

kinatatayuan dahil sa mga salitang mula sa kung saan ay naglaro sa kanyang isip.

"I'm in love with you, Axis."

Hindi niya binanggit kay Diana ang mga sinabi nitong iyon noong gabing lasing ito. Iniwasan niyang

pag-usapan ang bagay na iyon. Hindi niya kaya. Hindi pa sa ngayon na naduduwag siya nang husto.

"Alex!"

Napipilitang inalis ni Alexis ang tingin mula sa matalik na kaibigan. Napalingon siya sa likuran kung

saan naroroon ang kanilang drummer na si Roy, ang tumawag sa kanya. Bakas ang iritasyon sa anyo

nito. "Ano? Nganganga ka na lang ba d'yan? Impress the princess! Sing!"

Naisuklay ni Alexis ang mga daliri sa kanyang buhok dala ng pagkapahiya. "I... I forgot the lyrics. I'm

sorry."

"Heaven forbid!"

"Nakikini-kinita ko na 'tong eksenang 'to, eh. Mabuti na lang at boy scout ako," ani Earl na siyang in-

charge sa keyboard. Inabot nito kay Alexis ang lyrics sheet. "Hindi ko nga lang in-expect na ikaw

mismo ang makakalimot, Alex. It wasn't you. Ang akala ko nga ay kami. You know how much we fancy

your bestfriend. Natakot kaming baka kami ang mawala sa tono sakaling mahabag ang langit at

dumating si Diana ngayong gabi."

Shit. Pinagpawisan si Alexis nang marinig ang pagbubulungan ng mga tao. Wala na siyang oras para

pansinin pa ang kislap sa mga mata ng kabanda dahil sa biglang pagsulpot ni Diana. "Pwede bang

mag-swap na muna tayo, Earl? Ako na sa keyboard. Ako pa rin naman ang kakanta."

Mabilis na tumango si Earl. Hindi na nagdalawang-salita pa si Alexis dahil kahit ito ay tensyonado na

rin nang mga oras na iyon. Pumuwesto siya sa likod ng keyboard. Meron ding lyrics sheet na

nakalagay doon. Mabuti na lang at bawat isa sa kanila ay maalam sa instrumento. Siniguro iyon ni Roy,

ang tumatayong leader ng kanilang banda para sakali daw magkaroon ng aberya ay masasalo nila ang

gawain ng isa't isa. Sa hudyat ni Roy ay muli silang nagpatuloy sa pagtugtog.

"I don't know what it is but she has the power. She can make me laugh when I wanna cry. She tells me

that I'm in control but I know it's just a lie. And I don't mind, no..." Muling pagkanta ni Alexis. Ipinikit niya

ang mga mata para makaiwas sa tuksong hanapin si Diana. Parang panang tumatagos sa puso niya

ang bawat salita ng kanta dahil ganoong-ganoon ang nararamdaman niya ngayon.

Wala siyang alam sa pagmamahal. Pero masarap sa pakiramdam na mahal siya ng nag-iisang

kaibigan niya. Hindi niya alam kung may kapasidad siyang makaramdam ng katulad ng nararamdaman

nito. Alam niyang nagiging makasarili siya. Dapat ay iniwasan niya na si Diana nang matuklasan

niyang lumampas na sa boundary ang nararamdaman nito. May posibilidad na mas masaktan ito at

mas mahirapang maka-move on nang dahil sa patuloy niyang paglapit rito. Pero si Diana na lang ang

meron siya. And he would rather die than stay away...

"Alexis, can't you consider our princess as someone more than your best friend?" Ang mga salita

namang iyon ng ina ni Diana ang sumunod na naglaro sa isip niya. Diana remained an epitome of

perfection in his eyes. At alam niya, lumipas man ang maraming taon ay mananatiling ganoon ang

tingin niya sa kaibigan. Napakarami nitong positibong emosyon na ipinakilala sa kanya mula nang

dumating ito sa buhay niya.

Sa piling ni Diana, walang kahirap-hirap ang ngumiti at ang maging masaya. Sa tabi lang nito siya

nakakaramdam ng kakaibang katiwasayan. Parang bukal na lumilinis sa makasalanan at madilim na

puso niya ang simpleng paghawak nito sa kanyang kamay. Pero gaano man siya kasaya kapag

kasama ito ay ayaw niyang sumugal at itaas ang lebel ng relasyon nila.

Paano kung sa huli ay masaktan niya lang si Diana? Paano kung sa huli ay sirain ito ng pagmamahal

nito para sa kanya? Paano kung matuklasan nitong hindi pala siya ang nararapat na lalaki para rito?

Mahihirapan na sila pareho na ibalik sa dati ang lahat kung sakali. Natatakot siya dahil hindi niya

kayang mawala ang dalaga sa buhay niya. Masyadong espesyal ang relasyong meron sila para isugal

niya. Mas mapapanatili niya ito sa kanyang tabi kung pananatilihin na lang nila ang kung anumang

mayroon sila ngayon.

"When you're looking in her eyes you can see forever. You're captured by the beauty of her soul. You

know you're never gonna find a woman like this again. So don't let go..."

Sa pagtatapos ng kanta ay hinayaan ni Alexis na buksan ang kanyang mga mata. Sumalubong sa

kanya ang bulto ni Diana na may kasayaw nang iba. Bigla siyang naglihis ng tingin.

What the heck is wrong with you, Alexis? Bigla ay kastigo niya sa sarili. Your relationship with her

doesn't give you the right to get... fucking jealous. Magkaibigan. Lang. Kayo. Ginusto mo 'yan.

Panindigan mo.

Seven years later...

"KINAYA ko." Hindi makapaniwalang naibulong ni Diana nang makalabas ng airport.

Napagtagumpayan niya ang pagsubok para sa sarili. I didn't die from a heartache.

At isa lang ang ibig sabihin niyon... nakahanda na siya. Nakahanda na ang puso niyang magpapasok

ng iba. Sa wakas.

"Kapag nakaya mong mabuhay nang walang aali-aligid na Alexis Serrano sa buhay mo sa loob ng

tatlong buwan nang hindi siya tinatawagan, nang walang skype o ano pa mang form ng

communication, ibig sabihin, makakaya mo nang wala siya, Diana. That's a huge step towards moving

forward." Naalala niyang hamon pa sa kanya ng kaibigang si Laurice.

Nalagpasan ni Diana ang hamon. Hindi lang tatlong buwan kundi anim na buwan siyang nawala para

magbakasyon at maglibot-libot sa Italy nang nag-iisa. Halos walong taon silang naging magkaibigan ni

Alexis. Walang nagbago sa estado ng relasyon nila. Kung meron man ay mas tumibay pa ang

pagkakaibigan nila. Pinatatag na sila ng panahon. Doon niya napatunayan na hanggang doon na lang

talaga sila ng binata. Doon niya na rin natanggap ang kanyang pagkabigo.

Sampung buwan na ang nakararaan nang sa wakas ay magpakilala na sa kanya ng girlfriend si Alexis.

Isa iyong architect na gaya nito. Alam niya nang hindi nauubusan ng ka-fling ang binata pero nang

panahon lang na iyon nito nagawang pormal na magpakilala sa kanya ng babae. May anak ang babae

pero nagawa iyong tanggapin ng kanyang kaibigan. Doon niya napatunayan na totoo ngang

nagmamahal na ito. Nang panahon rin na iyon natapos ang ilang taon niya nang pakikibaka sa sariling

nararamdaman para kay Alexis.

Nang makita niya ang binata na masaya sa piling ng iba, kusa na siyang sumuko. Siguro ay iyon lang

ang kailangan ng puso niya: ang katibayan na wala talaga siyang aasahan. Alam niya na iyon sa

simula pa lang pero sadyang mahirap turuan ang puso.

Ginusto niya na ring makabangon kaya tinanggap niya ang hamon ni Laurice na hanggang ngayon ay

nananatili pa ring kaibigan niya kahit pa magkaibang career ang tinahak nila. Naging restaurant owner

si Laurice. Nagkaroon naman ng sariling architectural firm si Alexis. Ang maging matagumpay na

architect ang alam niyang lihim na pangarap nito. At natupad iyon dahil sa naiibang sipag, talino, at

husay ng kanyang bestfriend. Matapos nitong magtrabaho sa ibang firm ng halos kalahating dekada ay

nagtatag na ito ng sariling firm dalawang taon na ang nakalilipas. Nangutang ito sa bangko ng dagdag

capital na nagawa rin nitong maibalik agad.

Parati niyang ipagmamalaki ang kanyang bestfriend. Nagawa ng binata na makatayo nang walang

tulong mula sa ama nito na siyang ikalawang pangulo na ng bansa nang mga sandaling iyon.

Si Diana ay natupad rin ang pangarap na maging florist. Nagawa na ring matanggap ng kanyang mga

magulang na iyon talaga ang gusto niya sa buhay. Hindi na siya pinilit pa ng mga ito na pamahalaan

ang family business nila. Sa kasalukuyan, meron na siyang tatlong branch ng flower shop sa iba't

ibang lugar sa Maynila.

Sinikap niyang paunlarin rin ang sarili sa nakalipas na mga taon kaya ngayon niya rin lang nagawang

makapagbakasyon na ikinagulat hindi lang ng kanyang mga magulang kundi ni Alexis mismo. Dahil

iginiit niyang mag-isa. At napanindigan niya iyon.

I did it! Nakasanayan na ni Diana na nakadepende kay Alexis. Iyon ang disadvantage ng pagiging mas

malapit niya sa binata. Madalas sila nitong magkasama noon. Walang gabi na hindi sila nagkikita

maliban na lang nang nagkaroon ito ng girlfriend. Datirati, sinusundo pa siya nito tuwing umaga

papuntang flower shop niya kaya sa halip na maka-move on, lalo pang tumindi ang lihim na

nararamdaman niya para rito.

Ang buong akala ni Diana, hindi niya kakayanin ang bakasyong iyon. Pero hindi siya nagpadaig sa

pangungulilang naramdaman. Kailangang-kailangan niya ang bakasyong iyon, ang pagkakataong

makapagsolo. Ilang beses na nagpumilit si Alexis na samahan siya o 'di kaya ay dalawin sa Italy pero

tumanggi siya. Mabuti na lang at napapayag niya ang kanyang mga magulang sa gusto niya.

Hanggang kailan ba sasapat ang salitang 'mahal kita' para magtagal kayong dalawa nang hindi mo

naririnig man lang mula sa mga labi niya ang salitang, "mahal din kita?" Hanggang kailan sasapat ang

ikaw? Ang ako? Hanggang pangarap na lang ba ang salitang "tayo"? Bigla ay naglaro sa isip ni Diana

ang note na iyon ng kanyang ina na inipit nito sa gamit niya sa kanyang maleta.

Nabasa niya na lang iyon nang mag-unpack siya ng mga gamit nang makarating na siya sa ibang

bansa. Mukhang may idea na rin ang ina sa pinagdaraanan niya. Her mother had always been a poet.

Nagkataon lang na hindi nito gaanong napalawak ang abilidad na iyon dahil pagnenegosyo ang first

love nito.

Tinamaan siya sa mga salita ng ina. Tumagos iyon sa puso niya. Noon niya lang na-realize na siguro,

kaya siya hinayaang makalayo ng mga magulang dahil alam ng mga ito na kailangan niya na munang

gawin iyon... para bumitaw sa isang bagay na hindi naman dapat panghawakan una pa lang.

Matagal-tagal na ring nagpaparinig ang mga magulang sa kanya tungkol sa pagpapamilya. Nagkataon

lang na matagal na nakasara ang puso niya noon para sa bagay na iyon. Pero handa na siya ngayon.

Bukas na siya sa napakaraming posibilidad. Hindi ba't pag-ibig rin ang nakagagamot sa isang

sugatang puso? Kung tama man iyon, handa na siyang umibig para gumaling... para mabuo uli.

Where are you, Cupid? Nakahanda na ako. Marahang tinapik ni Diana ang dibdib. Dear heart, let's fall

in love again. Sandali niyang binitiwan ang kanyang maleta. Ibinukas niya ang mga braso at marahang

pumikit nang marinig ang pamilyar na ingay mula sa labas ng airport. Napahugot siya ng malalim na

hininga. Para siyang ibon na nakalaya.

Wala pang nakakaalam na ngayon ang uwi niya dahil na-extend na nang na-extend ang dapat ay

tatlong buwan lang na bakasyon niya. Mabuti na lang at may mga mapagkakatiwalaan siyang

assistants sa flower shops niya.

"Whoa!"

Agad na napadilat si Diana nang marinig ang parang gulat na boses na iyon ng isang lalaki.

Sumalubong sa kanya ang isang gwapong mukha ng lalaki na titig na titig sa kanya nang mga

sandaling iyon.

Kumunot ang noo ni Diana nang makita ang matinding pagkabigla sa mukha ng lalaki nang hindi pa rin

inaalis ang mga mata sa kanya. "Is something wrong?"

Sa halip na sumagot, yumuko ang lalaki na para bang may dinampot na kung ano sa sahig. Sa muling

pag-angat ng mukha ay nakangiti na ito. "'Yong puso ko, dinampot ko lang. Nalaglag kasi nang makita

kita." Inilahad nito ang isang palad sa kanya kahit pa bahagyang namumula ang mga pisngi nito. This is from NôvelDrama.Org.

"Forgive the cheesiness. But that's the truth. I'm Jake Calderon, by the way."

Ilang sandaling natigilan si Diana bago napangiti na lalong nagpapula sa mga pisngi ng binatang

kaharap. Bukod kay Alexis, si Jake pa lang ang nakita niyang nagkaganoon. "That's actually the

cheesiest line I've ever heard, Jake. And I can't believe you'll blush like that upon delivering that."

Naaaliw na dagdag niya.

Kung tutuusin, hindi rin pahuhuli ang kakisigan ni Jake sa bestfriend niya. Siguro ay kasing taas ito ni

Alexis. Sigurado siyang hindi rin nagkakalayo ang bulto ng katawan ng mga ito. Nagkataon lang na

mas malinis itong tingnan kumpara sa nakasanayan niya nang rugged look ng bestfriend niya. Ganoon

pa man ay magandang lalaki ito. He had the most fascinating baby blue eyes she had ever seen.

"Believe it or not but that's the first time I ever used that. Hindi ako sanay." Muling ngumiti si Jake.

"Ngayon lang ako nagpapansin sa buong buhay ko at sana hindi ako mapahiya." Iminuwestra nito ang

nakalahad pa ring kamay. "It's just a hand shake, Miss. 'Wag kang matakot. Hindi naman kita

pakakasalan agad. Hindi ako nagmamadali. We can take things slow."

Nauwi sa pagtawa ang ngiti ni Diana. "Lalo mo naman akong tinakot." Sa wakas ay tinanggap niya ang

palad ni Jake. "Anyway, I'm Diana."

Dear Cupid, ang bilis mo namang kumilos. Pero teka... siya na ba?